Dag 3

Dag 3 Nideggen-Kyllburg 72km (deel 1)

Vandaag begon de dag met sterke twijfel. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen. Er komen nog zoveel klimmen en nu al valt het tegen met al die bagage. Het liefst keer ik om ga naar huis en vlieg naar Hel√ene en Alex. Toch begonnen. Immers we zijn er aan begonnen. Ik was al om 0640 wakker en had het gevoel niet echt geslapen te hebben. Was wel uitgerust. Ik pak alvast rustig in en maak vervolgens lekker havermout. Pfff daar knapt een mens van op. Laatste spullen op de fiets en om 0820 rijden we weg. Top.

Op naar Heimbach en de Rurstau See.

Meteen aan het begin krijgen we 400meter 10%. Mijn hemel dat valt tegen. We vallen allebei stil en moeten verder lopen. Nog een keer proberen op het wat vlakkere stukken dan door. We redden het nu wel. Richting Heimbach nog een paar keer ophoog en Stefan krijgt meer de slag te pakken. Ik ploeter voort in walrussenstand en met mijn super zware bagage. Maar we redden het steeds meer en dat geeft moed.

Uiteindelijk staan we voor de zwaarste opdracht van de dag 9% 1 km of dat wordt zwoegen. Een val, en extra rondje op een parkeerplaats van Landal Park Heimbach en een wandeling langs de bouwplaats later staan we boven. Joepie. Nu door.

Naar beneden door het bos richting Rurberg. Nog een paar klimmetjes waar we spelen met de versnelling en langzaam Maar zeker meer voelen hoe het goed gaat. Dat geeft de burger moed. Nog even door en dan de Urfttalsperre. Memory lane daar heb ik toch wel eens vaker gestaan met een groen pak aan maar goed.. En daar loop ik tegen Brigitte Geerings aan. Wat grappig.

Pannenkoek, krentenbol, muesli reep drinken, drinken, drinken en weer verder nu naar Gemund. Onderlangs kamp Vogelsang. En daar zie ik zowaar de molotovcocktail gooiplek met die rare Belgische para commando instructeur.

Gemund boodschappen doen en door naar Kall, op naar de trein voor een route shortcut.. In Kall bummer trein net weg dat wordt een uurtje wachten. Geld pinnen, aardbeien kopen, broodjes kopen en weer eten. Dan de trein in pff dat scheelt.

Weer die twijfel, waar ben ik aan begonnen, mijn hemel ik val alleen maar in slaap. En straks in Kyllburg ook die kutberg van 10% nog op of niet weet ik veel. Nog even lezen. O de berg is na Kyllburg en dus ook na de camping. Mooi dan nemen we morgen de trein.

In Gerolstein fiets eruit, waar zijn we, waar moeten we heen. Even fout rijden, drukke weg, vervelend… We vinden de route, nog 26 km. Het wordt me even teveel. Ik voel emotie, liefde voor Stefan en zijn doorzettingsvermogen, beetje vermoeidheid bij mezelf en weer twijfel.. Als ik nou maar niet helemaal uitgeput die vakantie uitkom.
We fietsen door op en neer maar met name downhill. Ik voel de
hongerklop aankomen. Stoppen, en eten, pannenkoeken, repen, Isostar, water, en weer door. Nog 8 km we gaan het redden.

 

In Kyllburg , waar is de camping, en Stefan ziet hem. Maar wel de beruchte berg op 300 meter ploegen we 10% omhoog. En dan de camping, naar beneden (oeps morgen weer omhoog). En dan verademing. Wat een fijne relaxte plek aan het water. We zetten de tent op, lopen een rotje door de koude kYll en gaan douchen. Pffff dan eten koken chicken tonight met tomaat en zo. Heerlijk. Nog even weiden scoren in de kantine en dan typen..

Ook heb ik wiki geregeld in de hoop even met Helene te connecten. Helaas.

Morgen een korte dag 66 km naar Konz. De eerste 5 met de trein in het kader van de 10% preventie actie. Dat is toch echt too much met zoveel bagage. Ik heb zin in morgen.

Gevoelens:

Twijfel, onmacht en angst. Waar ben ik aan begonnen is dit niet veel te veel en veel te lang. Ik zie er tOch ook wel tegenop. Dit was maar de eifel. Ook Pretty boring, nu Frankrijk, daar staan ons toch wel langere klimmen te wachten. We gaan het meemaken.. Ik mis rust. Veel inpakken en bezig blijven, morgen hopelijk wat meer tijd..

Hoofdstuk van Stefan

My god! Zo… Veel… Bergen! De eerste waren nog een beetje te doen. Maar dan… De berg des doods! Ik bedoel… 1 km omhoog met 9%! Dat wil je toch niet?! Ach ja, met veel afstappen en lopen gehaald, nu al naar beneden roetsjend naar Kyllburg. Dacht ik dat we die enorme berg niet zouden krijgen… Wel dus! 300 meter! Het voelt als 3 km. (Logica?) en nu rust! Eten, douchen, teen stoten, (auwie! Blessure nummer 2) drinken, een beetje in het water doezelen en slapen. Dat laatste komt nu goed van pas.

Laters! Stefan 😉