Route 2009: “Ik wil naar Oma fietsen”

In 2009 kwamen de fietsnomaden tot leven. Aan fietsen had stefan to zijn 9e jaar een broertje dood. Tot die tijd gaf hij aan “ik hoef niet zelf te fietsen ik kan toch achterop.” Inderdaad dat was waar. Hij kon nog steeds achterop.

De sleutel was uiteindelijk de mededeling, “Stefan je bent te zwaar, je kunt niet mimageseer achterop”. reactie ok dan ga ik wel fietsen. En ja hoor 1 keer heen en weer door de straat en meneer kon fietsen. 2 dagen later zei hij: ik wil wel naar Oma (in Beek Lb) fietsen. En zo werd een traditie geboren.
En toen Stefan 10 jaar was vertrokken wij op onze eerste fietstocht naar Oma in Maastricht. Voor mij als vader, geen idee hoe lang het zou duren, hoe ver hij kon fietsen, een groot onduidelijk avontuur.

Op .. vertrokken we per trein vanuit

amersfoort naar Nijmegen om daar LF3a op te pakken. En dag met hondjes over de Maas, alpaca’s Lama’s struisvogels en zon. Een dag waarin 65!km werd gefietst op een 24inch fiets, en ik van de ene in de andere verbazing viel. uiteindelijk hebben we onze
tent opgezet in …(meldersloo) en daar de nacht door gebracht.

IMG_0098IMG_0102

In de ochtend werd duidelijk dat de “wildebeast” tent geen goede aankoop was. Met veel &^%#$@% inderdaad getier en gevloek probeerde ik de stokken uit het doek te halen, maar het lukte maar niet. uiteindelijk de hulp ingeschakeld van een buurman, en toen wilde het lukken.

Met een lichte dip hervatten we de reis op naar tante Simone in Melick. wel een beetje ver trouwens 75km op een dag, maar met de nodige hulpmotor van papa wilde het uiteindelijk toch wel lukken. En slapen in een gewoon bed was toch wel een verademing. Ook het welkom bij familie was allerhartelijkst. De route langs LF3a is verwonderend en verbazingwekkend; dat ook dit Nederland is. Vanaf de weg zo onbekend, met de fiets zo dichtbij en zo mooi.
IMG_0114IMG_0109IMG_0120IMG_0122

Na een goed nachtrust en een fijn ontbijt weer alles opgeladen en het laatste stuk aangepakt. Langs de maas en zelfs op aandringen van Stefan door België. maar oei oei wat een wind, en oei oei wat een steile oevers. Maar wel heel erg leuk en toch ook door een ander land fietsen. al kilometers aftellend kwamen we steeds dichter en dichter bij Oma’s huis. Uiteindelijk een laatste pontje bij urmond, daar stijl de over omhoog en doorfietsen nog 7, nog 8 en eindelijk daar zijn we. 180km later zijn we bij Oma en ontvang stefan zijn fietsoorkonde. Wat een Held, een traditie is geboren.

IMG_0126 IIMG_0135

Deel deze informatie: